خوش به حالت که منو یادت نیست..خوش به حالت که فراموشت شد
خوش به حالت که از این تاریکی.. یه ستاره سهم آغوشت شد
خوش به حالت که دلت آرومه ..خوش به حالت که پریشون نیستی
خوش به حالت که منو یادت نیست .خوش به حالت که پشیمون نیستی
خوش به حالتون با هم خوشحالید
خوش به حالتون با هم خوش بختید
هر جایی که من تنهایی رفتم
خوش به حالتون دوتایی رفتین
خوش به حالش تو دلت جاداره..خوش به حالش دستاشو میگیری
خوش به حالش عاشق چشماشی خوش به حالش عاشق چشماته
خوش به حالش همه ی دنیاشی خوش به حالش همه ی دنیاته...
خوش به حالتون با هم خوشحالید
خوش به حالتون با هم خوش بختید
هر جایی که من تنهایی رفتم
خوش به حالتون دوتایی رفتین
رویای با تو بودن را نمی توان نوشت نمی توان گفت و حتی نمیتوان سرود
با تو بودن قصه شیرینی است به وسعت تلخی تنهایی
و داشتن تو فانوسی به روشنایی هر چه تاریکی در نداشتند
و...و من همچون غربت زدای در اغوش بی کران دریای بی کسی
به انتظار ساحل نگاهت می نشینم و می مانم تا ابد
وتا وقتی که شبنم زلال احساست زنگار غم را از وجودم بشوید
بانوی دریای من...
کاش قلب وسعت می گرفت شمع با پروانه الفت می گرفت
کاش توی جاده های زندگی خنده هم از گریه سبقت می گرفت
کم سرمایهای نیست داشتن آدمهایی که حالت را بپرسند
از آن بهتر داشتنِ آدمهایی است که
بتوانی در جواب احوالپرسیهایشان بگویی :
“خوب نیستم . . . “
دست تو رو شد ز پیش قلب ناشادم برو دیگر از تو دل گسستم قبل فریادم برو
حیف آن عمری من پای دورنگی دادمت کی توان جبران عمر رفته بر بادم برو
کاش هرگز لحظه ی دیدار تو بینا نبود این دو چشم خسته از اشکان مازادم برو
گفته بودند تا جوانی عاشقی می بایدت کاش هرگز این سخنها را نمی خواندم برو
کاش با رفتن ز درد غصه ها کم می شدم گرچه سختی دارد اما باز آزادم برو
بعد رفتنت ای نازنین
شبی از پشت یک تنهایی نمناک و بارانی،
تورا با لهجه ی گلهای نیلوفر صدا کردم،
تمام شب برای با طراوت ماندن،
باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم،
پس از یک جستجوی نقره ای در کوچه ی آبی احساس،
تو را از بین گلهایی که در تنهاییم روییدند با حسرت جدا کردم.
و تو در پاسخ آبی ترین موج تمنای دلم گفتی:
دلم حیران و سرگردان چشمانی است رویایی
و من تنها برای دیدن آن چشم تو را در دشتی از
تنهایی و حسرت رها کردم.
دلم انگاری گرفته قد بغض یا کریمـــــــــــا عصر جمعه توی ایوون میشینم مثل قدیمــــــــا
تو دلم میگم اقا جون تو مرادی من مریـــــدم من به اندازهی غصم تم عشق تو چشیـــــــدم
کاشکی از قطره ی اشکت کمی ابرو بگیرم یعنی تو چشمه ی چشمات با نگات وضو بگیرم
برای لحظه ی دیدار از قدیما نقشه داشتـــم ۱ دونه هدیه ناچیز واسه تو کنار گذاشـــــتـــم
یادمه یکی بهم گفت هر کی تنهاست تو دنیا ۱دونه نامه خوش خط بنویسه واسه اقا کاغــذ
نامه رو برداشت توی رود خونه بریزه بنویسه واسـه مولــاش "خاطــــــرت خــــیلــی عزیـــزه"
زن جوانی همراه همسرش کنار دیوار ایستاده بود و به شدت اشک می ریخت . شیوانا از مقابل آنها عبور کرد . وقتی گریه زن را دید ایستاد و علت را از او پرسید.
زن گفت : همسرم جوان است و گاه گاه با کلامی زشت مرا می رنجاند!
او مرد لایق و خوبی است و تنها عیبی که دارد بد دهنی و زشت کلامی اوست که گاهی مرا به گریه وا می دارد.
شیوانا با تاسف سری تکان داد و خطاب به مرد گفت :
هیچ انسانی لیاقت اشک های انسان دیگر را ندارد و اگر انسان لایقی در دنیا پیدا شد او هرگز دلش نمی آید که دل دیگری را به درد و اشک او را در آورد.
نظرات شما عزیزان:
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
<-PollName->
